„Wybawiciel” – Jo Nesbo

Po „Trylogii z Oslo” przyszła kolej na kolejne zagadki kryminalne Harry’ego Hole. Tym razem, po rozwiązaniu sprawy podejrzanego samobójstwa młodego narkomana, Harry tropi płatnego zabójcę z Chorwacji, który przemierza ulice Oslo i jest „człowiekiem o kilku twarzach”. Dlaczego przybył do Norwegii, kto go wynajął i jakie tajemnice kryje w sobie organizacja zwana Armią Zbawienia? Na wszystkie te pytania i wiele innych będzie próbował w tej części odpowiedzieć ciągle zmęczony i nieszczęśliwy detektyw.

Historia członków Armii Zbawienia, a szczególnie dwóch braci, którzy stają się celem zabójcy, jest zaskakująca. Harry odkrywa ciemne strony osób głoszących zasady uczciwego i związanego z wiarą życia. Wiele w tej części dwulicowości i zakłamania, które ujrzą oczywiście światło dzienne, a za co Harry zdecydowanie nie zyska dodatkowej sympatii…

Akcja w „Wybawicielu” chyba jest trochę wolniejsza – w porównaniu z poprzednimi częściami powieści Jo Nesbo. Książka pomimo tej niewielkiej zmiany zupełnie nie traci na atrakcyjności – czyta się ją jednym tchem, napisana jest bardzo dobrze, a historia wciąga czytelnika w wir wydarzeń opisanych tak, że nie można się od niej oderwać.  

Lubię zimne i deszczowe Oslo z tułającym się po jego ulicach Harrym – uczęszczającym na spotkania AA, odwiedzającym podejrzane miejsca i spotykającym się z podejrzanymi typami. Mówiąc prosto – żyjącym po swojemu i wykonywującym swoją pracę całkowicie niekonwencjonalnie.

Czytanie historii Harry’ego Hole i jego policyjnych zmagań chronologicznie sprawia, że czuje się z tym bohaterem jakąś więź. Jest dla mnie jednym z następców Kurta Wallandera, dlatego cieszę się, że go odkryłam i że spełnia swą rolę tak dobrze. Jego pesymizm życiowy i mój doskonale się uzupełniają…

Powieści kryminalne Jo Nesbo nadal należą do moich ulubionych.

Moja ocena 5+/6